1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
941
Okunma
Korkaklar
İnsanlara baktım hepsi sükunette
Aşık insanlar hayrette
Sevdiğini söylemek ayıp olmuş
Bu ne acı bir görünüş.
Cahil bu insanlar heyhat
Bilmezler zindan olmuş bu hayat
Bunun adı hâyâ değil, muhatara
Dışardan ne kötü bir manzara.
Şair olmak olmuyor her derde deva
Sevdiğini söylemen gerek kapansın bu yara
Ceht etmeli her heves
Şahit olmalı her nefes.
Yiğitliktir sevdiğini söylemek
Susup kenarı bakmak ise kendine küsmek
Hadi söyle, huzura eriş
Hızlıca bu asıra yetiş.
Bırak sana deli desinler sen mecnun ol
Artık parlasın şu kara yol
Kederlensin söylemeyenler
Marazlansın taş tutan o gönüller.
1 Nisan 2014
Makedonya / Üsküp
Hamid ARIF
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz