Yıllardır, içimde yüzsüz bir hüzün,
Gönlü mesken tutmuş, oturur, durur
Dostça bir bakışı, bir güzel gözün
Yönelse, kıskanır, hemen durdurur,
Sevdâsına özensem bir güzel yüzün
Yaşımı, örs gibi başa vurdurur.
Söndüğünü görse, yaktığı köz’ün
Durdurur zamanı, geri döndürür.
Hiç tadı kalmadı şarkının, sazın;
Ne keyif aldırır, ne tat aldırır,
Mutluluğu bulsam, hiç vermez izin,
Kiniyle, hıncıyla ona saldırır.
Düşmanıdır sanki baharın, yazın,
Yalnız ’kara kış’a selâm verdirir.
Tek dostu, sararmış yaprağı güz’ün
O da,zâten bana ’hüzn’ü andırır.
Hasretinde kaldım sohbetin, sözün,
Ne kendi güler, ne beni güldürür.
Bir zâlim yanı var ondaki öz’ün
Kendi ölmez, ama beni öldürür...


Ünal Beşkese