Yokluğun ağır bir taş gibi düşer yüreğimin orta yerine
sol yanımda varoş bir şehir ,karanlığın ortasında tüm duygular
bulutlarda yaş tutuyor sensizliğe
hadi bir haber uçur mavi bir güvercinin kanadıyla
üç günlük dünyanın kahrını çekmek niye,ayrılıklar niye ?
korkularımın adını sen diye değiştirdim
bugünlerde yüreğimin aynası da kırık
anlamsızlaşıyor gördüklerim
suçlu bakan gözlerimle

Dünden bugüne ne çok şey değişiyor
ismin hala dudaklarımda
kendime öğütler veriyorum
inanma yüreğim kimseye üzülürsün diye
Duygularımın nağmeleri sessizliğinde can çekişiyor
nefes alamıyorum
umutlarımı bir tren vagonunda unutmuş gibiyim
kovaladıkça hızla uzaklaşıyor sanki benden
yüreğim bir ayazda ki sorma gitsin bu bahar sabahında
titriyor tüm duygularım,üşümekteler

bir mezar yeri arıyorum
nemli gözlerimle,yaşlı hüzünlerle dolu olan yüreğime
korkularım çoğalıyor son nefesimde bile
ve ben hala seni
bıraktığın gibi büyük bir aşkla bekliyorum
belki bir mevsim içinde doğarsın sabah güneşi gibi yüreğime
yada bir gökgürültüsüyle düşersin kasvetli geceme
avaz avaz çığlıklar eşliğinde
hüznüm susuzluğunda ölmeden çık gel gönül kıyılarıma
bir daha sakin çıkıp gitme yasamimdan

basım yastıktan hiç kalkmıyor
birazda hasta gibiyim
sanırım bir daha eskisi gibi olmayacak
penceremden yollarına bakıyorum
yine yoksun
yine sana sitemlerim devam ediyor bak
canını sıkıyorum değilmi
ah o iste o ben hic degismeyen
seni sevmekten bile,asla vazgecmeyen

son günlerde rüzgar sert esiyor gönül kıyılarımda,
ağıt yakıyor içli içli
geç kalma olurmu gelmek için
suskun vedalar ettirme şu garip gönlüme
küçük bir umut tutuyor beni geleceksin diye
son nefeslerimde derman olursun belki
bir daha hiç sevmeyecek tekrarı olmayacak ömrüme
bitkin ruhumla sesleniyorum yüreğimden yüreğine
çünkü bu aralar hüznüm bile yaşlı benden

Gülbin Özer ( Altun )
Uzakların Kızı