Yarattığın şeylere bak Ya.. Rabb,
Taş. toprak, börtü, böcek, bitki, çiçek,
Hepsi sanki senden bir ayet.
İnsanlar bir cüz,
hayvanlar bir cüz,
Tabiat bir cüz,
Bilmem ki neden ?
Gözler kör, kalpler sus pus, diller lal-ü lal,
Dünya derdine düşmüş,
Halife kıldığın insan.

Oysa sana yakarışımı iletecek,
Ne telsize, ne telefona, ne de Ulaka gerek var.
Sana ulaşmak için,
Ne Mansur’un kanla aldığı abdeste,
Ne papaza, ne rahibe, ne dedeye, ne de imama gerek var.
Senin cennetinde,
Ne kilise, ne tapınak, ne cemevi, ne de cami var.

Gökler yıkılıp ta.....!
Parça, parça meteor yağmuru olup dökülmeden önce,
Şebb-i Aruz demiş ya....!
Mevlana buluşmaya,
Uyanda gör insanoğlu,
Batıni, zahiri gözlerle bu alemi,
Zira bu tadacağın ilahi bir hasret.

Olmasın kabrimde ne beton, ne mermer, ne de taş.
Toprakla yoğrulup yok olsun dirileceği güne dek bu naaş.
İsrafil’in suru ile mahşerde beraber olacak ya...!
Ana, baba, bacı, kardeş ve sevgili eş.
Ağlamak yakışır mı ki ?
Aşık ile maşuka,
Zira bu bir veda değil,
Son VUSLAT.

Sefer BAKIŞ
10-Mart-2010