Bir mevsim daha geçti gözlerimin önünden
Her geçen gün neden bu kadar acıtır canımı
Sormaya fırsat vermediler ,çözemedim dilimin bağını
Çok şehir gezdim ,çok kitap okudum
Derin şiirler yazdım gecenin olur olmaz vaktinde
Ve biliyor musun Kadınım .!!!
Hiçbir romanda ,hiçbir şiirde ,hiçbir şehirde
Rastlamadım hikayemize
Sahi çokmu korktular bizi anlatmaya ,ya da yazmaya

Yaralı serçelerin kanı damladı ellerime
Yanlız ,garip iki çift çarık ipek yollarında
İhanetin tüm rengini ezberledim hain gözlerde
Terli atların kişnemesini duydum pınar başlarında
Ve dedim ki :
Evliya çelebi de konaklamıştır tam da burada
Çınarın gölgesine sokulmuş koyun sürüleri
Yol boyu uzayıp giden nar bahçeleri
Odun ateşinde kaynıyor üzüm pekmezi
Taş duvarlar ,şadırvanlar ,yorgun kervancılar
Yolcuları soyan eşkıyalar ,eskimiş hanlar ,hamamlar

Gümüş eğerler
Keskin kılıçlar
Zırhını kuşanmış yiğitler
Tozu damana katan akıncılar
Ve istiklal uğruna batan güneşler

Sonra iblisin dölü düştü dünyanın rahmine Kadınım .!!
Kılı kırk yarıp bütün dertleri devirdiler üzerimize
Vedasız ayrılıklara kaldık
Gün görmemiş sevdalara
İki yüzlü insanlara
Çöller dahi utanır oldu susuzluğumuzdan
Bırak istemeyelim artık hiçbir şey
Fırat’ta onların olsun Dicle’de

Yine bu gecede bir şiir geçti kalemimin ucundan Kadınım .!!
Kim bilir belki birgün okursun ,anlarsın beni
Adem cenneten çıkarıldığından beri
Sürgün değilde nedir bu dünya cehennemi …