öncesi...

depremler...

...
ve içimde enkaz
bir yığın umutsuzluk doğurdu içime şeytan
bir ikilem yaratıldı çırılçıplak önüme
ölüm ve zaman...

ve ben
bir depremde
yitirirken içimdeki kendimi
ve sen
tuttun enkazlarımdan, çıkardın beni...


yağmurlar...


...
ve gökyüzü fena kederde
kan ağlamada elleri
çırılçıplak göğsüm
sızılar var içimde
hasret bu
doğurgan ellerimin
yanıyor güncesi
söndürmüyor yağmurlar
mete-or yağmurları
gerekendir ellerin bu



baskın...


...
ve birden bire talan
ve birden bire tufan
ardından
ardından su baskınları
boğulmalar ölmeler
kıyamet beklemeler var hasretinin ardından
etme gel tahammülim yok benim...



kıyamet...


...
ve bir sabah
güneşini kaybenden avare
düşecekse
beklemesiz hüzünlerin yetersizdir tarifi.
saracaksa bedenini kıyamet
usunda bir tek sen
yalnız sen olacaksın ümidi...


sonrası...


...
ve yüzüne kara çalınmış zamanların ardından
gözlerinde umut, tenime düşecek nihan

Ahmet YILMAZ