Oturup yazılmaz ki; o kendini yazdırır
Destursuzdur. Çat kapı dalar da düşüncene
Yemin billâh etsen de seve seve bozdurur
Bakarsın, dizilmiştir; tümceleri güncene

Ki, ondan gayrısına kapanmıştır bahisler!
Heyecânla sürülür kalemin namlusuna
İlhâmla uyanınca kundağındaki hisler
Tetiğini düşürür; boşuna, dolusuna!

Başka nasıl durulur ruhundaki dalgalar
Fırtınayla savrulup bulutta üzülmeden?
Sonucunda her maksat derûnunu salgılar.
Gül yağını verir mi imbikten süzülmeden?

Yağarsın gündüz gece yağarsın hece hece
Hayâlin semâsından hayâller düze iner
Sırrı aşikâr eder yoğrulduğun bilmece
Merâmın söze gelir; ruhî sancılar diner.

Değil mi ki, nazımdır; niyet hâsıl olmuşsa
Değmeyin huzuruna işi biten şâirin!
Hele bir de yer bulup gönüllere dolmuşsa
Doyulur mu hazzına sesinden o şiirin?

Unutmadan;

Eser olana değin sanki kızı gibidir
O’na gelen her bir söz kalemine nâmustur!
Ele gelin olunca tenkitler tabiîdir
Kırılmamak, kırmamak; edîblere mahsustur!

15 05 2012

Salih ERDEM / AYDIN