Yere eğilmişim toprağı kokluyorum
Bahar kokuyor, topraktan.
İçime bir ferahlığın dolduğunu hissediyorum nev bahardan.
Ve kulaklarımı verirken daha,
Kuş seslerini duyuyorum yeşermeye başlayan ağaçlardan.
Cıvıl, cıvıl, ne güzel ötüyor kuşlar.
Yere bakıyorum
Biraz ötemde geziniyor bir cilt kumru kanat gererek.
İkisi de, birbirinin sevgilisi anlaşılan.

Toprağı kokluyorum
Son Cemlenin düştüğü yerden
Buhar kokusu geliyor yüzlerime, günesin değdiği yerden.
Ve bir de Veysel Şatıroğlu geliyor aklıma
Ruhu şad olsun.
Benim sadık yârim kara toprak demişti bana.
Bir gece vakti evinde ben, onun sazını sözünü dinlerken.

Toprağı kokluyorum.
Bahar güneşinin, gözlerime yansıdığı bir zamanda,
Ve ılık temiz bir havaya soluyorum
Ne güzel,
Ciğerlerimi havayla doldururken, nergislerin açtığı tarlalarda
Sevinçle koşturuyorum.
Papatya çiçek toplayan köylü kızları gibi
Mor çiçekli dağlarda



21 Mart 2014
Yüksel Şanlı er