Söylesem inanmazsınız
ağaçların da gözlerinin olduğuna
hem elleri de vardı

bir akşam vakti geçerken ormandan
uzanır kolları sarar bedenimi
göz göze geldiğimiz bile olur

evime giden yol ormandan geçer
o saatlerde
kuşlar koro halinde akşam ayinindedir
tümü sus pus olup dinler bütün börtü böcek

Aslanlar Kaplanlar yırtıcı Kediler

bir buğu yükselir topraktan göğe
bir de cılız bir su şırıltısı bir ilahi söyler

yolunuz hiç ormana düştü mü

sisli bir sabahtı perilerin düğünü vardı
havai fişekler patlattılar
o gece orman yandı
güneşin iş birliğiyle

hele gece olunca sarar etrafımı çocuk periler
ve yedi cüceler
alırlar beni aralarına
sorarlar çocuklarımızın oyunlarını
anlatırım anlamazlar
çocuklarımızın oyunlarının sapanla
kuş vurmak olduğunu

ormanda el ayak çekildiğinde
uğursuz saatlerde define ararım
keşif yaparım

bir keresinde mavi bir buz gölü buldum
ışık oyunları raksedip duruyordu buz pistinin üstünde
ve gecenin bir saatinde
uyanır uyuyan güzel
buzdan pabuçlarıyla
paten yapar sabaha kadar

hayal işte

Yüksel Nimet Apel

21/Temmuz/2010/Çarşamba