Issız bir adadan çalındı yalnızlık
Ve soramadan hiç kimse üç şeyi
Nefese takılan bir kanca misali
Yapışıp hücrelerine yaşamaya başladı

Ayarsız keman tınıları yankılandı sessizlikte
Çare ararken düşülen çaresizlik
Yalnızlığın çığlığıyla sağır olan bedene
Bir sancıdan çıkan son haykırış olup saplandı
Adeta günlerce aç bırakılmış kaplandı

Kırık tırnak izlerine gebe bir ten
Kan kaybında olan satırlardan baka kaldı
Ve ayakları kırık sandalyede sendelerken
İlmek yaklaştı... yaklaştı
Özlenen yasaktı
Ümitlerin dirilmesine neden olan
Ellerin erişmesine bir o kadar uzaktı

Titreyen göğe karıştı terleri
Rüzgara yağmur düştü
Sırılsıklam kokan bir gün uyuştu
Uyuştukça karanlığın oklarıyla kuytularda buluştu

Gölgelerden fışkıran imrenilen anları siper aldı
Özendikçe kırların sesine
Toplu iğne başındaki dansta
Ortalığı inleten ölüm çanları çaldı
Bu selden ne kaçılırdı
Ne de toprağa saçılırdı
Ve döngü bir intiharın vuruşlarına kendini adadı

Şimdi bir yan sağ salim
Bir yana ölüm serenatı hakim
Bir yan özleme kilitli
Bir yanda kaçışmalar can havli
Gören oldu mu hiç ama hiç bilinmedi
Kazınmıştı yerli yerine
Tüm uğraşlara rağmen çizgiler alından silinmedi...


(18 01 2008)

ASLI DEMİREL...