KENDİ KENDİME
Belki ,ne yazmak istediğimi bilmeden,yazıyorum öylesine işte,
Öylesine...
Maksat muhabbet olsun.
Kendimle,başbaşayım yalnızlık bile firar...
Bir dost kazanmayı beceremedim boşa yoruldum,
Ondanmı yorgunluğum diye,
Dur bi sorayım kendime,
Iıı,cevap yok,
Laf aramızda bu günlerde pek suskun takılıyor, kendim kendime :))
Gülüyorum içten kaynatarak kendim ,kendime...
Daha önceki şiirlerimde de yazmıştım delirdimmi ne,
Zaten akıllılık, akıllı işi değil,
Hani demişler ya diyenler akıllı olup dünyanın kahrını çekeceğine,
Deli ol dünya senin kahrını çeksin,
Ama benim kastım bu değil tabiki,
Sevgi, saygı her zaman pirim etmiştir bende,
Deli olsamda en akıllısından olurum,herhalde,
Laf aramızda,çok vefasız tanıyorum çoook,
Çıkara ters düşeli bir tanesi yok,
La! bu ne iş diyorum, yine kendim kendime,
Bu nasıl dünya ,bu nasıl hayat yahu,
Şimdi bir ses duyuyorum sen nasıl bakarsan öyle görürsün diye,
Yok vallahi öyle değil,
Ben baktığım gibi göremiyor,hatta düşündüğüm gibi yaşamıyorum,
Yada yaşayamıyorum evet yaşayamıyorum daha doğru oldu sanırım,
Ayrılık trenleri ard arda sıralı,ayrılan ayrılana her manada,
Her mahallede,her evde her sofrada,
Dertlerimdir beni söyleten,kendi kendime...
Köy görünsede klavuza gerek var gibi...diye düşünüyorum,kendi kendime...