Mehmet Akife! ..

Yurdumu sarmıştı düşman, dört bir yandan,
Saldırdı bütün dünya, deniz hava ve karadan,

Hastaydı, beli büküktü yorgun bu milletin,
Umutsuzluk idi adı, saran uğrusuz illetin.

Bir basu badelmevt lazımdı, umutsuz ruha,
Bekliyordu davran diye, haykıran bir sayha.

Gezdin vatanın adım adım, her köşesini,
Dinledin mazluminin, arşa çıkan nalesini,

Haykırdın yeter, ağlamak değil son çare,
İzzet ve şefinle, gireceksen gir kara yere.

Hürriyetsiz esir yaşamanın, ne kıymeti var,
Hadi davran, kurtulmak için hala umut var.

Meyyite hayat bahşeder gibi, Mevlam rahmeti ile
Ruhlara cuşuhuruş veren, sözler getirdi sende dile,

Kardeşlik bağlarını bağladın kopmayan iman ipiyle,
Ayrılığa fırsat vermedin, Safahatta aruzun diliyle.

Tefrika girmende bir millete düşman giremez dedin,
Ayrılığı öldürüp, kardeşliğe bitmeyen kuvveti verdin,

Bugün seni anmalı anlamalı, destanını yazdığın Asımın nesli,
Seciyeler taşıyor şanlı ecdadından bu nesil her halinden belli,

Vatanın dertli günlerinin dertli şairi, ruhun şad olsun,
Yoldaşın Kur’an, makamın cennet, kabrin nur dolsun.

Sana dar gelmeyecek makberi, kazdı gönlünde bu millet,
Selam Rahmetli Akif’im, kırılsın zincirler bittsin artık zillet.

Necdet EREM