ben en çok bensizliği sevdim seninle doluyken
duvarların sen olmasını
güneşin sen açmasını
ve yağmurun sen yağmasını
hilkat garibanları gibi
sen baktım her yere
ve sen koktum buram buram sensizliğimle





sessizliğinde dolaşabilirsin bir şehrin
ve çok sesliliğinde infilak edebilirsin
bir şehir içinde sevgilin varken
çok şeyler anlatabilir
ve yokluğunda sevgilinin
hiçliği çağırabilir





kırık kaldırım taşlarını kaldırdığında
altında yüzü belirebilir hiç yoktan
ve denizi izlerken
ansızın gözlerini doğurabilir dalgalar
gözlerinin derinliğinde boğulabilirsin sevgilinin
ve hatta deniz tutabilir
bir şehir yok şeyler anlatabilir
yığılabilir insanın üstüne apansız
soluksuz bırakabilir




bir mezarlık sessizliğinde
ürkek gölgemden medet beklerken
dağlar devriliyor üstüme
başımı göğsün diye yasladığım kaldırım taşı
iç çekiyor derinden
yokluğunun altında eziliyorum
duyuyor musun?







Sevgili Deniz Pınar’a seslendirme için çok teşekkür ederim...



Sev_tap