5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1321
Okunma
Ağlamak ve ben…
Sevincimde ayrı, üzüntüme müşterek.
Ardına bakmadan giden, sevgilinin peşinden,
Acı acı bakıp yaşlar dökerek,
Heyecanla çarpar kalbim yeniden
Sevda dedikleri bu olsa gerek.
Ağlamak ve ben,
Ebede ve ezelde,
Adeta ayrılmaz ikili gibi
Her an beraberiz bu gurbet elde.
Sabır olur, hasret olur, aşk olur,
Bu soğukta o ısıtır içimi.
Ağlamak ve ben;
Söylenecek söz bulunmaz ya bazen,
Kelimeler çaresiz, dil acizdir.
Şair olmak da deva değil derdime,
Gözyaşı umman olacak, ağaçlar sandal,
Dalgalar arasında kavuşacağım yarime!
Ağlamak, ağlamak, yine ağlamak
Bir lahzadır kuşatır içimi yumak yumak,
Hakka dua için açıkken ellerim
Bazen yakın bana, bazen uzak.
Dost mu, düşman mı bu ağlamak,
Henüz anlamış değilim!
Halil Gülşen
Cevap Yaz