Yücelt sen ey rabbim, benden başka herkesi.
Olsun çölde, katar katar bir çok devesi.
Neyleyim ben, jaguar’ı hem mersedesi.
Kör topal, bir eşeğe’de rabbim eyvallah...

Ağamın olsun, köşkü sarayı otağı.
Nasip et bana, dağı çölü hem batağı.
Neyleyim ben rabbim, kuş tüğünden yatağı.
Otdan çuldan, döşeğe’de rabbim eyvallah...

Herkes sağ olsun, yaşasın bense bir ölü.
Dost’lara bağ bahçe, nasip et bana çölü.
Herkesin bağında açsın, rengarenk gülü.
Dağda biten, çiçeğe’de rabbim eyvallah...

Sonbahar kışı bana ver, dostlara yazı.
Herkese komyon kamyon, ver banada azı.
Neyleyim ben ördeği, tavuğu hem kazı.
Sürüngene böceğe’de, rabbim eyvallah...

Dostlara ver sen, samur kürk ipekten halı.
Ver rabbim isteyene, çok dünyalık malı.
Herkes yesin tıka basa, kaymağı balı.
Çöpte kuru ekmeğe’de, rabbim eyvallah...

Her kese sağlık ver, rabbim gülsün oynasın.
Dostların benzi sararıp, yüzü solmasın.
Bende dert çok olsun, dermanı bulunmasın.
Senden gelen çileye’de, rabbim eyvallah...

TAŞGIN,ım dost’lara ver, sen köşkü yalıyı.
Yanında ver üç beş, güzel süslü karıyı.
Ben istemem, hasır kilim hemde halıyı.
Mekanım şu çöplüğe’de, rabbim eyvallah...
H.S:13

12/03/2014
Zekeriya TAŞGIN

Şiir’i ilk kaleme aldığım Tarih:18/11/2000