Günler öncesinden hissetti İstanbul
Yığdı yedi tepesine kara bulutları
Sessizce, ince ince ağladı
Konduramadık
Ölümü yakıştıramadık
On beş yaşın çocukluğuna…


Az, uz direnmedin çocuk
Yüreklerimiz ağladı sana seslenirken
‘’Uyan Berkin Elvan’’ diye
Seslendi sessiz feryatlar
Hiç yakıştıramadık
Ölümü konduramadık
On beş yaşın çocukluğuna…


Sana kıyanlar
Sana silah çekenler
Vicdanlı insanların yüreklerini dağladı
Seni vurmadılar sadece
Bizleri de yaraladı, yaktı
Anacığının yüreğinde hiç sönmeyecek bir ateşi yaktığı gibi…
Yinede ölüm gelmedi aklımıza
Çocuklar yaşamalıydı
Yüzlerinde gülücükler eksilmemeliydi
Neşeli, saf, masum, tertemiz kahkahalara
Ölüm uğramamalıydı…


Çocukluğunu çaldılar
Umutlarını çaldılar
Ömrünü çaldılar çocuk
Seninkinin yanında
Milyon dolarları çalmışlar ne ki
Ölümü biz yakıştırmadık
Onlar yakıştırdı çocuk
Ağabeylerin seni bekler
Eminim seni sahiplenip iyi bakacaklar
Sende binlerce selam götür bizden
Mekânın cennet olsun çocuk…

Bir ananın yüreği yandı
Ahları sebep olanların üstünde olsun
Hepsinden tek tek hesap sorsun…