"sensizlik yüreğime kor gibi çöküyor,dünden kalan kokun beni avutmuyor"

gönlümün ahı gözyaşımla dökülür durur
pas tutmuş günahlarım sıkıntıda
toprağa hapsedilmiş duygularım
dizilmiş ardısıra
el açıp dua edip fatiha okumakta

umutlarımı hiç sorma düştü her biri dara
yokluğunun biri binpara
hayalini kovsamda gitmez inadına durur hep karşımda
duygularım giz içinde
anlatmaz,anlatamaz başkalarına
ne çok hapsolmuşum acılara

sensizim yine
sürgün edilmişim bilinmezliklere
teslim olmuş düşüncelerim habersizce
bir mahşer ki sorma
aşk bir kere düştü kalbe
bir not düşüyorum yüreğine sevgiden yana
günah mı işliyorum şimdi söylesene

süresi belirsiz beklemeler yaşıyorum
yüreğimde hüzün,
gözbebeklerimde keder biriktiriyorum
tek kurşunluk nefesim,çek vur beni
alıştırma yokluğuna
günahkar şiirlerin mısralarında kayboluyorum
hangi düşlerin ortasında kalmışım
yenik düşüyorum,yüreğimin kavgasında

kalmışım tek başıma,alışıyorum yokluğuna
öfkeli ağıtlara maruz kalıyorum
ismini bilmediğim şiirler yazıyorum sana
sözler sabır diyor
müziği hiçliğinle karışıyor çile makamına
bir şarkı oluyorsun çatlamış dudaklarımda

yalnızlığım tek dostum,yokoluşumun sebebisin
senden çok uzaklara düşmüşüm
dönüşü olmayan deprem yıkıntılarının ortasında
gittiğinden beri ben kendimden bile vazgeçmişim
tükeniyorum yavaş yavaş
kağıdımın ucu yanıyor
ve bir şiirim de daha
ayak izlerine gebe kalıyorum

yokluğun her geçen gün daha zor geliyor bana
günlerimi aylara,aylarımı yıllara ekleyerek
döneceksin diye hala ümitle bekliyorum
alıştırma beni yokluğuna
hiç olur düşersin bir damla yağmur bulutuyla
hükmüm sensizlikte olsa
yokluğun sessiz ölümdü zaten bana

Gülbin Özer (Altun)
[ Uzakların Kızı ]