Benim bir sevdigim var,
Yanlis yapma bana gönlüm,
Sevgili, dost diye diye
Ben ne hainler gördüm,

Kiminin cebinde milyon dolarlar,
Kiminin cöpte aradigi artiklar,
Hayatin cilvesiyle bogusup duranlar,
Neden hep ayni kisiler hayal kirikligindalar?

Cocuklarimiz, Masallarla tozpembe rüyadalar,
Genclerimiz, Elinde icki düsündükleri kadin kumarlar,
Analarimiz, Ellerini acmis bizim icin dua okuyanlar,
Neden hep en saf insanlar hep hayal kirikligindalar?

Mutlu olmayi hak edenler neden hep acilardalar?
Sevgiliden, dosttan neden hep uzaktalar?
Hayatin acimasizligiyla neden yanliz birakilmislar?
Neden hep sevmesini bilenler sevgiliden hayal kirikligina ugrayanlar?

Canini malini ortaya koyup savasmissin,
Dostum diyerek geceni gündüzünü onlara adamissin,
Sevginin pesinden kosup sadece yaralanmissim,
Aglamis, sadece isyanlarda hayal kirikliginda kalmissin...

Kendini savunma sansini vermemisler,
Sadece elindekiyle yetinmeni söylemisler,
Zaman zaman seni canindan bezdirmisler,
Hayattasin ama seni diri diri gömmüsler,

Bunlari hic yasamamani isterdim,
Gözlerinden gece yarisi yaslar akmasin dilerdim,
Mümkün olsa, Hayatin mutluluklarini kendimden alip sana verirdim,
Baskasinin mutluluguyla ben mutlu olmayi ögrendim...

Ne zaman aglayan bir bebek görsen,
Icinin acidigini kimseye söyleme,
Icindeki gizli masum cocugu koru,
Seni acittiklari gibi onuda acitmalarina izin verme,

Cüzdanin doluysa herkes dostunmus,
Insan bir kere düstümü, itenide cok olurmus..
Neden insanlarin icinde var bu kendi cikarligi?
Benimki isyan degil, sadece bir hayal kirikligi....