Hey gidi, İnsanlık, böyle mi, idin
Böyle mi idin Sen, İnsanlık.
Ucuza, gidiyorsun, pula dönüyorsun

Her gün yaptıklarınla,
Daha’ da küçülüyorsun
İnadına, hala bunu, hep yapıyorsun
Kendine gel, ey İnsanlık.
Ne olur ,Kendine gel.

Böyle mi idin , böyle mi idin Sen
Sen Böyle mi idin ,
Ey İnsanlık.

Hoyrat oldun, gönül Bahçene girdin.
Lale, sümbül ,papatya, nergis, gül
Ne varsa,güzellik adına hepsini, hepsini.
Kendi ellerinle yondun.

Kalmadı, kalmadı artık.
Onurla, şanla, şerefle, namusla, haysiyetle
Kalmadı, kalmadı,ne yazık ki umudun

Eskiden yaptığın, çirkilikler karşısında
Utanıyordun, kızarıyordun
Bozarıyordun..............
Yüz perden mi yırtıldı...........
Ar perden mi yırtıldı,
Ey İnsanlık

Yakışıyor mu, bu Kaftan sana
Sana bu Kaftan yakışıyor mu
Söyle, söyle ne ne duruyorsun
Ne bocalıyorsun, hadi söyle, er isen
Ey İnsanlık.

Yanar döner oldun, her gün bir başka karakter
Bir başka yüz
Her gün bir başka kişi oldun

Takiye, iki yüzlülük le, riyakarlıkla duyguları sömürmekle
Adeta bir numara oldun
Dünya Malına, mülküne, parasına, puluna zevkine
Vuruldun.

Özünü, bütünlüğünü unuttun
Ne Şam’ın şekeri, ne Arab’ın yüzü
Keşke, keşke,Kaybetmeseydin
Güzeldi bir zamanlar, güzel di gerçekti yüzün
Asildi biliyor musun, asil di eskiden Özün.

Şair Cemal, doğruları, söyler, doğruları yazar.
Doğru söyleyeni bu Ülkede
Dokuz köyden kovarlar
Zülfü-ü yare dokundum,
Manzara koymadım.
Belki birileri bana kızar

Bitmedi diyor Şair , henüz bitmedi İnsanlık
Yinede, yinede kurtarmak için
Hala, hala yine, bir Umut bir Işık var…….

Saygılarımla
____Şair 67_____
Ali Cemal AĞIRMAN