öyle bi estin ki
rüzgar değil lodos değil
fırtına, kıyamet
ardından görebildiğim aşksız gözlerin...
sen, o şiddettle
kapıyı kapattın yüzüme
sıkışan parmaklarım değildi,
keşke parmaklarım olsaydı.
olsaydı da küsmeseydim sana, delicesine ..
yeni doğmuş bebekteki gibi temiz
sobanın içindeki kömür gibi sıcak
ve sadece seni ısıtmak için yanan
yüreğimdi kapıda sıkışan.
o an işte deprem,
deprem oldu yüreğimde
yoksa ben sana nasıl küserim

şimdi senin,
o kapının ardında bıraktığın
seni seven bir adamdan fazlası
anlatsam kelimeler sığmaz
yazsam yazamam kalem yetmez

bişey değişmedi aslında,
aslında sende farklı değildin
onca kalabalığın içinde
sadece sende kayboldum o kadar

kahvenin fındıklısını seversin sen
sadece bu yüzden tiryakisi oldum
istersen sen kahveni içerken masal okuyayım
hatta kahven hakkında romanlar yazayım
sen yeterki gel.