Bak İşte yine akşam, çöktü yüreğe özlem
Gecenin kasvetinden, zifir düştü üstüme
Yine sevgi gizlendi, örtündü sırlı düzlem
Aşk sır oldu yüreğe, o da gülmez yüzüme

O hülyalı bakışın, kalbime şifa geldi
Bu yoksa bir serap mı, aşk mı insafa geldi

Gönül kaçıp gidince, o habis ruhlu davaya
Aşk’ı gömüp de kaçtım, çıplak ruhlu nizamdan
Yârin hülyalı gönlü, küstü fakirhaneye
Bilmem ki çıkmış mıdır, aşkı yürek hizamdan

O hülyalı bakışın, kalbime şifa geldi
Bu yoksa bir serap mı, aşk mı insafa geldi

İçime kasvet çöktü, gönül ayrı kalınca
Gerçeği beis etmedim, köz içinde yok oldum
Yol yordamım kayboldu, sevgim yetim olunca
Aşk karanlığa düştü, hissizlikte kayboldum

O hülyalı bakışın, kalbime şifa geldi
Bu yoksa bir serap mı, aşk mı insafa geldi

Ateş sardı benliği, seni andım hasretten
Rabbime dil dökerek, yakarışa sır verdim
O istekli yakarış, ruhu açtı kasvetten
Bir ateş gibi yanan, gönlü önüne serdim

O hülyalı bakışın, kalbime şifa geldi
Bu yoksa bir serap mı, aşk mı insafa geldi

Tutup tarttım hülyayı, kör çıkan iffetine
Geceye gün doğuşta, istemsiz aşkı verdim
Hayal mi bu gerçek mi, köz düştü afetime
Bu bir rüya mı yoksa gül yerine ot derdim

O hülyalı bakışın, kalbime şifa geldi
Bu yoksa bir serap mı, aşk mı insafa geldi

Susta puslar gömüldü, giz girince hissime
İpini koparınca, hasret kaldık yeniden
Aşkta göz kördür derler, ağrı girdi dişime
Güneş gibi doğunca, karıştı his aniden

O hülyalı bakışın, kalbime şifa geldi
Bu yoksa bir serap mı, aşk mı insafa geldi

O hayalci bakışın, kalp ateşine yeldi
Çılgın gibi çabayla, seni sardım yüreğime
Bu bir lütuf mu nedir, aşk mı imana geldi
Mevla’ma diz çökerek, kavuştum ereğime

O hülyalı bakışın, kalbime şifa geldi
Bu yoksa bir serap mı, aşk mı insafa geldi




(01.03.1014) AZAP…