USTAM.....

Belki seni sana bir çok kalem anlatmıştır,
Sen bile seni sana yazarken bocalamışındır
Ama ben seni yazarken sana sadece sustum
Yüreğim kalemim,mısralar derinlerdeki inci tanesi,
Ve satırlar okyanus derinliğin de olmalıydı

Seni anlatırken sözlükten yani lugatlar bulmalıydım
Aslında seni sen yapan sen oluşundu
Oysa ki sana bir nefes kadar dahi yakın olmamışımdır
Sevgiden söz ederken bile hasretliğin o kadar acıkıyor ki

Bir bağrın sıcaklığına şefkatli bir elin huzuruna
İçten bir günaydına öylesine vuslat/lardasın ki
Oysa ki bir sevgi ırmağında yüzmek vardı
Dalgaların sürükleyici vuruşlarıyla

Sevmek vardı sımsıkı bütün benliğinle
Sevmek vardı kör olmuş kalbinin çırpıntısında
Gülüşlerin yüzlerde açtığı gamzelerde kahkahalar atmak vardı
Susmak vardı curcuna arasında dans eden yüreklerin içerisinde

Kavgalar etmek vardı hakkı bulunayan haksızlıkların önünde
Umutların vardı kurulan hayallerin cam kırıklarında
Ama yine sevmek vardı hasretliğinin ötesinde

Seni yazmak; temmuz akşamlarında karaya vuran umutları
Kalbinde ki çocuksu fırtınayı ve ağlarken gözlerinin gülüşünü
Sağanak yağmurlardan sonra her şeye inat güneşini açışını
Bazen sonsuzluğa dalarken gecenin karanlığında ki
Yalnızlığını yazarken seni sana kahkahaların geldi aklıma
Gülmek yakışıyor ustam sana.....

Bazen hayat yazar senaryoyu sen oynarsın
Sahte olduğunu bilmeden iyiliğinle kanarsın
Sevgi diye bir şey bulup onuda yanına koyarsın
Ama bir gün sahtelikleri yalanları geçte olsa anlarsın
İşte o zaman yanarsın yandığına ağlarsın
Dedim ya ustam seni yazmak öyle kolay değil


Ama seni yaşamak seninle yaşlanmak
Seni anlamak karda yetişen kardeleni bulmak gibi

Hangi cümle anlatacak içindeki gizli sevgiyi
Hangi gözyaşı anlatmalı yüreğindeki özlemleri
Hangi su söndürmeli için için yanan kalbini
Hangi şarkı bitirecek şimdi sebebi mutluluğu
Anlatamamak olan sitemini....

Dedim ya seni yazmak her kalemin
Harcı değil be ustam.....

TUANA ÇELİK....