Fırtınalar içinde,
varoluşla,
yeniden doğuş arasında
bir yerde,
önünde sürükleyen
ve üzerine gelen
zamanın cenderesinde,
sahilinde oynaştığın,
korkuların kadar büyük
kaygıların kadar derin
olan bu deniz
çeker içine
çocuk merakını cezbedip...

Aldanışlar, yanılgılar gibi
ardarda ve biteviye
sıralanan dalgalar;
kurtuluşa olan inancını çürüten
ve dünyada hiç iyilik kalmamış
gibi esen rüzgarların,
vahşi neş’’esi ve desteğiyle
yeminlidir sanki
bir çocuk merakıyla uzaklaştığın
sahili göstermemeye...

Yorulursun savaşmaktan kimi zaman...
Vazgeçmek istediğin de olur bazen...
Ama sen,
herşeye rağmen
gülümseyenlerdensen,
ve ya bunu isteyenlerden..
Şunu hatırla!
O çocuğun,
ağladıktan sonra
iççekişinin serbest kalmasıdır
buz tutan yürekleri ısıtacak
meltem...

Güneş hala doğudan doğarken,
bir gün
gökkuşağı rengini bulur
sen de bir sahile vurursun
dinince
içinde fırtınalar...