Perişan halin saçların tarımar
Surların dibinde sen avare
Bir lokma ekmeğin var
Köpekle bölüşürsün ey biçare.

Fakirlik sinmiş ceketin her zerresine
Pantolon desen kimliğini kaybetmiş
Mazindeki günler yüreğinde yare
Lokmasını köpekle bölüşen ey biçare.

Üstte,başta yok,aş desen aş’da yok
Yokluklar içinde gözü tok
Evini sorarsan kenarda bir virane
Lokmasını köpekle bölüşen ey biçare.

Dünya yansa hasırın yanmaz
Boş vermişsin dünyanın haline
Yüreğin üstündekiler gibi pare,pare
Lokmasını köpekle bölüşen ey biçare.

Biçare ihtiyar, ömrün tek mevsim geçer
Yazı, baharı silmişsin defterinden
Hep kış mevsimindesin, bahtın kare,kare
Lokmasını köpekle bölüşen ey biçare.

Senin için gün, o gün,an, o an
Tatlı yediğinde kâr kalır yanına zaman
Acılar desen, zaten sana mekân
Ölünce köpeklerdir başucunda ağlayan.

Rastlarsa kaldırır cenazeni dört kişi
Onlarada yük gelir kazanç yok diye
İmam para dostu ise tam yapmaz işi
Mezarlık sucusu uğramaz bu garip yere.

Yine başucunda yas tutar dost köpekler
Kabrinde açan bir tek gülü bekler
Mezarını bile seninlen paylaşırlar
Mazideki ortağı için hep ağlaşırlar.

İsmail Hakkı APAYDIN (İ.H.A )