kapandı kapılar
adına yakılan düşlerde
ürperdi papatyalar
yapraklar savruldu
nazlı gelin duvağında
bak karanfillerim de kurudu
ardından bir de küstü baharlar
serçeler dilsiz

bakan görmez
ne çoktun içimde oysa
kaybolan / bulunamayan
dem tutmayan anılar
her vakit siyaha çalan
mavisiz yüreğime dokunan
şiirler de kör şimdi şarkılar kadar

zincirler açıldı limanlar yitti
ellerimde kalan özlemin
ama yumdum gözlerimi inatla
çığlıklarıma sığındım bir başıma
yoktu yoldaşım
ve sen bilmiyordun
kiraz ağacının dallarında
asılı kalmış çocukluğum

dokunmayın sakın
kanarsınız
o acıyan yanım / can kesiği

ama sen yine de söyle şarkılarını
ben yokluğunda da yürürüm
kırılan gölgeme basmadan

eksik işte / ne yapsam yine bomboş
künyeme kazıdığım ömür
azığım yok
katığım yok
ah bu yalnızlık

sığındım sevdama
yar(sız)ım

ucundan tuttuğum zaman
meğer uçurum kenarıymış
bekliyorum
günde sabır / yarına kahır
sana yürür ateşlerim
bilmiyordun
yar/sızım

her günü biriktirdim bir kenarda
yetmedi
artık istediğim
bir nefeslik sessizlik...

ama sen yine de söyle şarkılarını
düşsün ıssızlığıma
bizsizlik...



12/01/2008