YAĞMURLARI ÇALAR GÖZLERİM

bir bilinmeze yürürken adımlarım ,tökezler düşerim gülüm.!
Sen yoksun yağlı bir ilmik dolanır boynuma ,küserim cana.
Yağmurları çalar sevdiğin gözlerim, ben ağlarım sevdam.!
Ucu açılmış bir kalem gibi sivrilir acım,..,şafağım kararır düşerim canım.!
O vakit ve her vakit sabahın yağmurlarını giyer bedenim.
Öylesine sevmişim ki seni ,hep ağlarım kurak sabahları kanatır gözlerim.
Gülüm ben buruk bir acıyım benim sevdam hüzünleri öper.
Gözleri hem yeşil hem kahvedir,tüm şiirleri üşütür yağmurlar.
Ondan çalarım yağmurları sabahları, onlardan önce ıslatırım bastığım yerleri.
Ben seni senden de önce tanırım severim sevdam,
yağmurlarda sever beni , girer kahverengi gözlerime, yerleşir yamalı yüreğime.
Ben hep sabahları yağmurları çalar ve ağlarım.
Güneşin terk ettiği baharın unuttuğu sokaklarda senli düşlere dalar gözlerim.
Her şey sen olur ,yolda gidenler,gelenler ve dönenler.
Yere düşen hayallerime takılır gözlerim , yanıp da, sönmüş bir kibrit gibidir düşlerim.
Bir filmin misafir konuğuyum ben, ben yağmur hırsızıyım.
Ben huysuz deli bir aşığım,serseri bir mayın gibi patlarım,düşerim.
Sen beni acıttıkça bende sabahları acıtırım, yürüdüğüm yolları devirdiğim kadehleri .
Sonra gider yağmurları çalarım, ama sadece sabahları...
Nedensizce kıskanmışım seni ,sebepsizce bırakmışım yağmurları sevdam.!
Bu sabah yine yoksun sen şairin sancısı tutar sevdam,kırılır düşlerim.
Kadınlar adamlar geçer yanımdan , bir çöpçü savurur bitmiş bir aşkın küllerini.
Son bir yağmuru bekler nefesim sonra karanlık bir şafak çöker ben giderim.
Yağmurları çalar da giderim canım sevdiğim, gülüm,derinliklerim, tenhalıklarım.
Hem kışım hem baharım hem canım hem cananım ben biterim.
Senin gelmediğin yerde tüm çocuk umutlarımı da gömer ben ölürüm.!

Hatice Nilüfer Dirilen