2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
989
Okunma

Ve sevmek yoktu bize
Biz ki çoktuk sevmelere dolu dolu
Bir kadının uğruna ölürken gülümseyip
Yada dizilişi bebeğin kurşuna ana karnında
Biz sevmeyi çoktan kaybettik
Hiç mi adam değildim nazarında dedi şair
Susuyorum ona b/akarken uslu uslu
İçiyordum şiir dolu sür/ahiden habire
O her kadeh indirdiğinde dudakl/arından
Sonra her dud/akları aralandığında
S/öz yaşları noterince tasdik onaylasada
Biz sevmeyi çoktan kaybetti
Sokakları susturabiliyorken us’unda
An geldi pelt/eledi dili şizofrenice
Can geldi vurdu yerden yere poemi
Ve bir süre işsiz sessiz dad/andı
Baktı olm/ayacak kaldı başı önde ironikçe
Daldı son kadehin karanlığına g/ecenin
Sonrası mı ?
G/ecesini kaybeden hatırlarmı ki sabahını
Sonrası olmadı ki hiç !!!
Zaten o şairde yoktu aslında
5.0
100% (5)