Gönül ile birlikte oturup bir bahçede
Dertleşip ağlaşırken yaraları de’bip de
Tüm mahlukatın dili toplandı bir lehçede
Yayıldı dalga dalga alem nura boyandı
O ne ahenkti ya Rab! O, ne muhteşem andı

Baharla yeşillenip hazanda soldu yaprak
Bağrında yer açıp da beklerken kara toprak!
Ne ağıt ne bağırış! Cümle diller çeker Hakk
Semada uçan kuşlar seyran eder Hakk diye
Yerdeki karıncalar zikreder Hakk Hakk diye

Bu ne güzel bir lisan ne güzel intizamdı
Ruhlara huzur veren kusursuz bir nizamdı
Mâna penceresinden bakana ihtişamdı
Seyre doymazdı gözler gönül dolup taşardı
Hak yolcusu kim bilir nice yollar aşardı

Sallanır tüm nebatat, zikriyle yaradanın
Der, biri; Kıymetini, bilmez misiniz anın?
Halk içinde Hakk ile olup, O’na dayanın!
Öyle bir nasihat ki nasihatlerin hası
Zannettim üstündeki libas, derviş libası

Mahlukatın zikrine şaşırıp etme hayret!
Bıkmadan, sıkılmadan azim ile et gayret
Gönül kulağını aç, gönül gözünle seyret
Nasıl da coşuyordu zikri ile gök ve yer
Başka yerde arama içindedir o cevher

Denir ki; Beden şehir, kalp ise padişahtır
Gıdası zikri sultan! Gönle kurulan tahtır
Hakkını gözetmezsen, sonu; isyandır, ahtır!
Nefsini bilen kişi Hakkı bilmez mi sandın
Ey nefsim! Bu dünyanın endamına aldandın

Bu günahkar ve aciz mücrim kulunu yakma!
Affet ya Rab! Bir lahza beni bana bırakma

23 Şubat 2014