Ben bir garibim ıssız sokaklarda yatarım.
Yanılıpta bana gönül verme be güzelim...
Yemek yemem su içmem her gün oruç tutarım.
Yanılıpta bana gönül verme be güzelim...

Ben sosyete değilimki köşküm villam yoktur.
Kimi gün karnım açtır benim kimi gün toktur.
Gençim ben güzelim dostum az düşmanım çoktur.
Yanılıpta bana gönül verme be güzelim...

İnanma sözlerimin tamamı hep yalandır.
Evim gece kondu ekmeğim desen yavandır.
Üç öğünde yediğim bir baş kuru soğandır.
Yanılıpta bana gönül verme be güzelim...

Ben doğuştan yetimim sevgi nedir bilemem.
Her gün ağlarım gül desende inan gülemem.
Senin sevdiğin kadar bende seni sevemem.
Yanılıpta bana gönül verme be güzelim...

Sevme beni sen güzelim sevme ne olursun.
Bende sevgi değil ızdırap çile bulursun.
Bir gün çok pişman olur dizlerine vurursun.
Yanılıpta bana gönül verme be güzelim...

Ayyaşım kadeh desen hiç düşmez elimden.
Bülbül olsam ayrı koyarlar beni gülümden.
Gelde ibret al güzel kız benim bu sözümden.
Yanılıpta bana gönül verme be güzelim...

Sen beni sevsende ben seni inan sevemem.
İstediğin masum sevgiyi sana veremem.
Yalanlar uydurup hayatına hiç giremem.
Yanılıpta bana gönül verme be güzelim...

TAŞGIN,ım ben korkarım ızdıraptan zulümden.
Kumar’bazım hoşlanırım pişli bülümden.
Her gün cağlayanlar gibi yaş akar gözümden.
Yanılıpta bana gönül verme be güzelim...
H.s:14

24.02.2014
Zekeriya TAŞGIN

Şiir’in ilk kaleme alındığı Tarih:17.08.1985