Sen olsaydın,
Neme lazımdı nazım,
Neme lazımdı nesir.
Ben gözlerine esir,
Yalnız seni okurdum.
Ve yalnız seni yazardım.
Sen olsaydın bir başka olurdu işlerim.

Kar ya da yağmur yağıyormuş ne gam.
Güneş kavuruyormuş,
Rüzgar savuruyormuş,
Görür müydü gözlerim?
Cemreler varsın düşsün,
Ya da otursunlar oturdukları yerde,
Hiç farkeder miydi?
Sen olsaydın bir başka olurdu yazlarım, kışlarım.

Her gece gözlerimi biraz yumduğumda,
Vuranlar, kıranlar, asanlar.
Uykumun tam orta yerinde karabasanlar.
Karmakarışık bir sürü rüya,
Yalan-dolan, ve bir o kadar da riya,
Olur muydu hiç?
Sen olsaydın bir başka olurdu düşlerim.

Gülüyorum yine biliyor musun?
Hem de hıçkırıklara gülüyorum.
Avaz avaz susarak gülüyorum.
Görenler ’’ Aklını yitirdi garip ’’ Diyorlar.
Yok yok merak etme.
Gerçi merak da etmezsin ya,
Ama ben yine de söyleyeyim.
Kafam yerinde.
Hatta ne zamandır yoktu ama.
Şimdi tam anlamıyla kafayı bulmuş vaziyetteyim.
Yoksa nasıl gülerim değil mi ama?
Evet evet..Gülüyorum yine.
Ama...
Sen olsaydın bir başka olurdu gülüşlerim.

’’Gidicisin’’ diyor bazıları da.
Amaaannn ne farkeder ki.
Ne demiş şair?
’’Altı da bir , üstü de birdir yerin.’’
Gidilecekse gideriz elbet.
Ama...
Sen olsaydın bir başka olurdu gidişlerim.