1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
910
Okunma
Yokluğunu yazmaktan yoruldu kalemim.
Bir mola verdim hayata,
Düşledim...
Satır satır ezberlerimi bozdum bir çırpıda.
Sonra başladım en yenisinden,
Bir dünya kurmaya.
Cümlenin sonunda,
Sayfanın tam da ortasında,
Anladım...
Vakit, yine gece yarısını vurdu.
Gönlüm, bir kez daha.
Ruhum bana hesap sorarken,
Çiğneyip geçtiğim yollar,
Duvar oldu...
Buz tuttu kanımın her damlası.
Yana yana aşkını ararken,
Sensiz kaldığımdan beri,
Atmıyor kalbim.
Yine, aynı hikâye...
MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK
muti
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz