1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1194
Okunma
Gözleri derin dehlizler gibi.
Bakışları deli, deli.
Farklı,
Biraz aykırı belki!
Kimden?
Bilinebilirliği yok.
Korku yaşamıyor bir kere!
Öylesine tutunmuş ki sahibinin eline,
Sevildiğini bilmenin müthiş öz güveniyle.
Meydan okuyor!
Kirliliğe,
Köleliğe,
Çirkinliğe,
Yüreklerin elbette!
Çevresel faktörlerin etkinliğine,
Devrimci bir kere!
Elbet kendince!
Gözettiği tek iktidar belli!
Dikkate aldığı tek yönerge sevgilinin.
Çok ötelerinde değil kimliğin,
Öylesine bilincindeki birliğin ve hiçliğin!
Aykırılığı bu yüzden.
Sevmelerinin hiç koşulu yok.
Derinlere,
Çoook derinlere hedefli gözlerindeki ok.
Riyası yoook!
Sorgusu yoook!
Öylesine bütün açlıklara tok ki,
Aykırılığında tüm bilindik endexlerin!
Yüreği dilin,
Dili kalemin,
Kalemi Kemâl’in emrine vermiş,
Bir deli derviş!
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz