şimdi
gitmeye kalksam senden
biliyorum ki
göğün ağlayan tarafına denk gelecek çocukluğum
ayak tabanlarımı yakacak
yüzü kırmızıya dönük ısırgan otları


yarım ağızlı ninniler söyleyecek yine annem
yine
yetim bir düş ağlayacak kapı eşiğinde



dönüp dolaşıp
soğuk bir rüzgarı bulaştıracak saçlarıma mevsim
her yeri ayaza çalacak parmaklarımın
unutacağım babamın kulağıma fısıldadığı ismimi sonra
hafızam
ustura vuracak bileklerine
aklım akacak derin kesiklerden



ne giysem
çırılçıplak bir günaha teslim olacak sol tarafım
dizlerim taşımayacak cehennemi ceplerinde
devirecek zamanı üzerime amansızlığım
ve ölecek bir bir kuşlar
göğüs kafesimde



şimdi
gitmeye kalksam senden
biliyorum ki
kaybedecek yordamını fikrim
şehrim adressiz kalacak
sokağım ıssız
ve izahsız kalacak yüreğimdeki yara


sonra
arkamdan ağlayacak melekler
cennet reddedecek varlığımı

küsecek Tanrı...