İçimde büyüttüm sensizliği
Nice düşler kurdum ben, bir gün gelirsin diye rüyama

Gecenin sessizliğinde yazdım sana dair mektuplarımı;
Sensizken, sessizce....
Zifiri karanlıkta gördüm ay ışığındaki sırrı
Güneş olup doğuşunu; karanlıklarıma
Güneşti seni muştulayan
Güneşti ışığını senden alan
Seni gören gözlerdi değerleşen
Hani sana olan özlemlerdi uçsuz bucaksız olan
Şimdi yeniden demlendi bu duygular
Sensin diye...
Bir kitabın sayfalarında dolaştım
Hayâlle kutlu ikliminde
Asude esen rüzgarlardı seni bana anlatan
Senin kokundu rüzgarla gelen
Sonra kuşların kanatlarına takıldı sürgünüm
Sonbaharın gelişiyle döküldü umut yapraklarım
Vuslattı aradığım
Beklediğim
Kalbimin sesinde aradım seni...
Seni anlatan kelimeleri
Sayıları... renkleri...
Duyamadım ilkin
Hüzünlendim
Issız kaldım yine
Amansız yalnızlıklarımda seni dinledim
Haketmesemde seni diledim
İlkbaharla bekledim seni
Yeşersin diye umut çiçeklerim
Dünde bıraktım.. dünde kalması gerekenleri
Şiirlerde seni aradım
Sevginin adı vardı seni anan kelimelerde
Peşine düştüm senli kelimelerin
Zemheri bir kış soğuğunda
Çölde susuz kalmayı istedim
Anlayım diye seni
Anlayım diye sende ki sırları
Açılsın istedim kalbimin kilidi
...
Ancak O’ açabilirdi kalpleri
-Ela bizikrillahi tetmeinnul kulub-
...
Hüzün çöken yüreğime, ancak sen olabilirdin teselli
O yüzden
Sen ol diye zemheri kış soğuğunda
Çölde susuz kalmayı istedim...
İsminde sonsuzluk ikliminin esintisi vardı
Yankılandı kulağımda yine sensizlik
O yüzden sayıkladım ismini yokluğunda

İçimde büyüttüm sensizliği
Nice düşler kurdum ben, bir gün gelirsin diye rüyama...

Na’t, Şubat/2014

Furkan Selçuk Soylu