Kış bitiyor Mehmet’im, bak düşecek ilk cemre
Geriniyor tabiat aşka uyanmak için
Kuşlar yuva örüyor uyup ilahi emre
Şafaklar sır döküyor aşka boyanmak için

Gönlüm hep kıştır benim, bir aşk yağar inceden
Aşk nasılmış öğrendim soğuk vurmuş goncadan...


Bir zafer kutluyorken sokağa atan adam
Yok sayılan onurum yerlere düşüyordu
Karlarda buldun beni hayata katan adam,
Titriyordu dizlerim, yüreğim üşüyordu

Gözlerinle ısıttın, aşkı tattırdın bana
Düşmüş idim kaldırdın, adım attırdın bana...


İçime düşer bazen özgürlüğü dağların
Herkesin sözü bana; ölülerin- sağların!
Hesabı yok içinde çırpındığım ağların
Sanki sahibiyim ben yediveren bağların!

Sonsuza dek geçerli sana dair aşk celbim
Gelemiyorum Mehmet, acı çekiyor kalbim...


Bak, aşka divan durdu dağların elbisesi
Uzaklardan geliyor kaval sesi çobanın
Biz hiç kavuşmadık ki ayrılık denilesi
Yükü aşktan ağır mı sırtındaki abanın?

Masum bir aşktan öte yok bizim tamahımız
Mehmet’im, ruhtan ruha sevmek mi günahımız?...


Karlar aşk için yağar Yunus’un diyarında
Mehmet Mehmet diyerek semada dönüyorlar
Ben fazlaya mı kaçtım sevdanın ayarında
Üstüme düşen karlar ne de tez sönüyorlar

Sadece seviyorum taşımadan bir umut
Kardan aşıklar yaptım aşkımıza bir anıt!..
...........

Yazmayayım diyorum; son, Mehmet’im son olsun!
Kendimi zorladıkça şuur altım itiyor
Nasılsa dört yıl geçti, sekiz olsun on olsun
Yaşlanmayan bir aslan yüreğimde yatıyor...

Sonsuzluğu buldum ben, seni yaşarken Yok’ta
Akıbetim bilinmez, koyuyorum üç nokta...