Bilmiyorsun Ey Yar !

Ağıtlar yakan suskunluğumun önünde ;
kalemimin ucunda körelterek,
bıçak ucu hecelerimle yazdığım,
susuzluktan çatlayan şiirlerimin,
dudak ucuyla öptüğümü, yokluğunu.




Aksayan şivemle
avuçlarıma sığdırdığım binlerce
dua’mın alnı’ndan öpmeni isterken
defalarca tazelediğim sabrımla
şiirlerime yollamanı beklediğim
özlem kokan meleklerin, gülüşlerindeki
en sıcak yanına iliştirdiğimi
kokunla boğulduğum
nefesinde yaşadığım , düş’lerimi .




Kapattığın ,tüm umut kapılarının ardında
gözyaşımın karıştığı,
dualar bağışlarken uzaktaki varlığına;
sokak arası yalnızlıkların
içimi kemiren , sensizlik sesinde
çığlık çığlığa ağlatan ,tuzlu şiirler bastığımı
yanıbaşımdaki, yokluğunun yaralarına.




Daha gün ağarmadan acılarımın uyandığını
yatağın sen olmayan yanına.
sus pus olan çığlıklarımın ,
soğuk izlerine takıldığını kirpiklerimi.
Doğrularak, yine olmayacağın bir zaman dilimine
ağır suskunluklar demlediğimi
koyu yalnızlığımın, kasıp kavuran sabah yeliyle....




Ardından,
hiç resmini koymadığım çerçevenin yanındaki
saatin baş ucuna koyduğumu seni
siyah beyaz anılarımızın kanadığını
kurduğum kaçak hayallerin
kestiğin basit düşleriyle.



Mum ışıklarının gölgesi düşmeye başlarken duvara
oynaşan figürlerle,
kendimden bile sakladığımı, uçurum gözlü şiirlerimi
ve bir kez daha gece olduğunu
ve bir günün daha,sensiz bittiğini
bilmiyorsun ey yar !
kimsesiz halimin güçsüzlüğüyle
nasıl da, titreyerek kopardığımı
takvim yapraklarından yokluğunu....

~~~~

elysa