(Tâlha Boran’a ... Ö.T: 19 MAYIS 2005- Trabzon)

Yaşlı ve emekliye, bir motor ustasını,
Kalksın eller çevirsin, telef’ ahizesini,
Söylesin güzel diller, duysun müşterisini,
Bir gönül al- bir gönül, yıllar sonra sesini...

Tâlha usta, nasılsın diye sormak negüzel,
Kalbinden rahatsızdın, tedâvi ol, yine gel,
Anadol-Pikap araç, üçyüzyirmi çekerin,
Yenicumâ’da evin, gönlümde derin yerin...

Benzinli motorcuydun, oğluna saldın işi,
Emekli olduğunda, İkisu aslı kişi,
Yomra’da, Trabzon’da, döndü kurşûni Jipi,
Bakımlı arabaydı, hayra koşardın ipi...

Biz müşteri değildik, geldikçe kapınıza,
O dost gülüşlü yüzün, gururdu şahsımıza,
Elinden her iş gelir, yormazdın bizi işe,
Pekçok olumsuzları, çevirdin lehimize...

Tâlha Boran’dır adın, tabelân duruyor mu?
O sevgili dostların, acep hiç uğruyor mu?!
İşsizlik- yalnızlıklar, her esnafın başında,
Mert ve yürük olurdun, tezgâhının başında...

İçtiğimiz çaylardan, hani kalan muhabbet,
Bir dostum sen bilirim, unutanlara rahmet!
Biz yemedik-içmedik, koruduk bu dostluğu,
Elden- ayaktan düştük, bırakmadık dostluğu...

Yazdım yine ‘Boran’a, tutamadım elimi,
Bir nehir var ki bende, kırdı attı bendimi,
Esnaflık için yazdım, yirmibeş yıldır kitap,
Arayanlar sağolsun, geçmişime bu hîtap...

Kadir’im. Yalan bilmem, içim-dışım dostluğa,
Benim olan tek dost var, gayrı dünyâda kala,
İki söz bir ziyâret, yirmi yıl geçti gitti,
Ne Anadol Pikabım, Dostuma şiir yetti.

kadiryeter Kadir Yeter. 15.02.2014 (14-15 ARALIK 2004) TRABZON.