Ben ki bir divaneyim, şu dünyanın yolunda,
Gözüm yaşlı giderim, yüküm çokken omzumda,
Hak’ a doğru giderken, dağ taş gül koktu durdu,
Boynum bükük gittiğim ter döktüğüm yolumda.

Cihana hükmetsem’ de, bundan bana ne fayda,
Bir fayda varsa o’ da, şu ter döktüğüm yolda,
Bu dünyadan vazgeçtim, gözüm yok para pulda,
Yeter’ ki can yoldaşım, kan ter olsun yolumda.

Ben ki bir divaneydim, aradım buldum aşkı,
Meğersem gül doluymuş dünyanın dört bir yanı,
Kopardım tek, tek daldan, kırmadım hiç bir dalı,
Meğer ne güller varmış, gittiğim Hak yolunda.

Nice dostlar tanıdım, yürürken Hak’a doğru,
Onlardan feyz aldım’ da gecem gündüzüm oldu,
Gece gündüz yalvardım, gönlüm aşklarla doldu,
Gece gündüz demeden gittiğim Hak yolunda.

İçimde buruk bir his bilmem ki bu nedendir,
Derler’ ki bu dünyadan, göçen geri dönmezdir,
Mezar denen şu çukur, toprak çukur bir yerdir.
Gamsızım, bu gittiğim gül dolu Hak yolunda.

14 Şubat 2014
Ahmet Yüksel Şanlı er