Yorgun gönlüne uçurtmalar bağlayarak
Çöllerin dudağına damlalar vererek
Çağırdın beni

Gözlerin hangi yıldızdı kaydı gözlerime
Kelimeler,gözlerinle bir oldu birikti dudaklarıma
Seni sustum,inat ettim gecelerce
Düşlerimde meydana çıkarken bakışların
Gül gibi dağıldın,en keskin vadilere

Açtığım kitaplarda
Yağmur sonrasında
Annemin ellerinde,sen kokuyordun

Sular köpürürken,açarken özlem servileri
Ben hasretini şiir diye içtim yorgun gecelerde
Dualarla topladım melekleri
Senin koklayayım diye tüm hecelerde
Köhne kaldırımlarda şair olmak kolay değil
Çileyi ilham diye sırtlar
En keskin rüzgarlara seni ısrmarlardım
Bir kerecik,özlem vadilerinde seni koklayayım diye

Anılar en büyük cezadır bana
Seni unutturmamak için
Bir gün çıkarsam gözlerinin karşısına
Bir buse güler misin bana?
Buna çok ihtiyacım var
Gözleri sürgün kentimin başkenti ne olur anla!

Yusuf Usuğ