MEVSİMLERDEN KIŞ KAR YAĞIYOR
HAVA SOĞUKMU SOĞUK ADETA BUZ GİBİ
ON ONDÖRT YAŞLARINDA BİR KIZ ÇOCUĞU
YAĞAN KAR A ALDIRMADAN DOLAŞIYOR
GECENİN BİR VAKTİNDE KARLAR ALTINDA
NE GİDECEK BİR YERİ NEDE BARINA BİLECEK BİR YERİ VARDI
GİDEREK ÜMİTSİZLİK GİRDABINA DOĞRU YUVARLANIYORDU
GÖZLERİNDEN ÇARESİZLİĞİN VERMİŞ OLDUĞU
SONSUZ BİR ACI GÖRÜNÜYOR İDİ
İÇİNE DÜŞTÜĞÜ YANLIZLIK DUYGUSU
TÜKENME SINIRINA GETRMİŞTİ ONU
İÇİNDEN YÜKSELEN BİR ALEVİN
GÖZLERİNİ YAKTIĞINI HİSSETTİ
TUTAMADI O AN GÖZ YAŞLARINI
AKIP DURDU GÖZ YAŞLARI BİR BİR
YAĞMUR DAMLALARI GİBİ GÖZLERİNDEN
ARTIK AYAKTA DURAMIYORDU
PARKIN BİR KÖŞESİN DE DURAN
BİR BANK A DOĞRU YÖNELİP YAVAŞÇA OTURDU
BELİRLİ BİR SÜRE SONRA GÖZ KAPAKLARI
YAVAŞ YAVAŞ AĞIR AĞIR KAPANIYOR İDİ
GÖZ KAPAKLARINI AÇMAKTA ZORLANIYOR İDİ
SANKİ BU HAYATA SON BİR KEZ BAKMAKTA İDİ
ADETA O AN ÖLECEĞİNİ BİLMEKTE İDİ
ARTIK ONUN YAŞAMA ARZUSU KALMAMIŞ İDİ
ONU HAYATA BAĞLAYACAK BİR ŞEY YOKTU
YİTİRMİ İDİ YAŞAMA ARZUSUNU O
GÖZLERİNİ SON BİR KEZ KAPATTI
BİR DAHA AÇMAMASINA O