YÜREĞİMİ TERK ETMEK İSTİYORUM
Yüreğimde güz gülleri açmadan soldu.
Yine hazan mevsimi gelmiş olacak.
İskele bomboş gemiler sessiz.
Sanki anlaşmış martılar, ötmüyor bu sabah.
Havada bulut dönüp duruyor,
O da yüreğim gibi yalnızlar limanın da.
Elinde şişesi içmeden sarhoş,
Yağmurlar altında inliyor yürek!
Bir akşam vakti güneş semada,
Ne doğmasını biliyor, ne de batmasını,
Sanki yüreğime elveda diyor,
Uzaklaşıyor beyaz mendiller altında.
Söylemiştim her çiçek sana yar olmaz,
Ne söz dinledin, ne de laftan anladın.
Hep isyanları oynadın.
Şikâyetin varsa Tanrı’ya belki dinler seni!
Unutulmuşluğun fırtınasın da, belki aklın başına gelir.
Kırgınım sana kırgınlığımı hep içimde yaşadım!
Yarın güneş doğmadan gideceğim buralardan.
Belki senle, belki de sensiz.
Bu gece hiç sesini çıkarmadan uzan yanıma.
Dalıp uykuya, ya uyanmazsam,
Seni terk etmek bu kadar kolay mı?
Bilmiyorum!
Ölüm gibi senle yaşamak,
Sensiz yaşamak Cehennem olmalı.
Söyle ne yapayım şimdi?
Senle de olmuyor,
Sensiz de!
Ağlama yüreğim,
Seni terk etmek cesaret ister.
Nerede bende o cesaret?
Keşke olsaydı,
Pişmanlıklar beklemezdi kapımda.
Senden ayrılmak zor,
Bunu bildiğin için benimle oynuyorsun.
Sen kazandın zil takıp oynayabilirsin.
Usulet Güner