..... ........



Acemi
Yalancı nakaratlara vurgulu
Şâyâk çulsuzluklar giydirilmiş
Yalınayak
Baldırı çıplak senaryoların soytarılığına bulanmış
Bir sevdâ düzenbâzlığıydı bizimkisi

..... ........


Tesâdüflerin varlığıyla yokluğunun
Yağlı meydanlarda güreş tuttuğu
Sarışın
Alengirli bir Ekim’in falancalı gününde
Yalnız kalmışlığın toyluğuyla
“-Merhaba…!” denen
Ve
Kar sağanağı
Kırçıl bir Ocak filâncalığında
Büyük ses uyumlu yeminlerin garantörlüğünde
Nefesi ölüm kokan hayâllerin diriltildiği
Gelecek kipli yüklemlerin dillendirildiği
Canların cananlara fedâ edildiği
Sepelek bir Sonbahar Bozgunu’ydu belki de
Ne sen farkındaydın
Beni gözü bağlı haraç verdiğin cehennemlerin
Ne de ben bilebilirdim
İbrâhimî bıçakları kesiklerinden kanatan sözlerimin
Yıkanmadan kefenlendiğini



Aforoz edilmiş günâhkâr ıslıkları dolayıp
İğnelerle delinmiş dilimin gözeneklerine
İnkâr edilmiş
Redd-i mirâs kimlikleri sıkıştırıp
Akrep sokuğu ceplerime
Yüzüne tükürülmüş bir onuru
Haysiyetine küfredilip sövülmüş bir gururu
Alıp alınıp üstüme
İnâdına sevmiş
İnâdına savunmuştum
Senden yana olan her şeyi
Son Sevâbım’dın
Kutsalım dedim sana
Affet beni
Pişman değilim



Yalanın ve madrabazlığın incecik bileklerini büktüğü
Patetik umarsızlıkları
İnatçı kırılganlıklara dönüştüren
Dönüşü olmayan hesapsızlıklardı
4 mevsimi hazan tuallere renklerimizi düşüren
Bir Eylül sonu
Ekim başıydı gittiğinde
Hazandı
Gözü kan çanağı
Hastalıklı
Yaslı
Ağlamaklı salya sümük zamanlardı
Yaprak dökmeyen hüzünlerin notalarında
Mızrâbını unutan
Nihâvent zırlamalar bırakmıştın
Kanayan dudaklarıma
Güneşe perdelerini kapatan
Sancılı geceler doğururdu gözlerim her sabah
Yırtarak
Münker Nekir sorgusunda çarşafları
Peltek
Kekeme “-Acaba..?”ların
“-Yoksa…?” ların diplerine istiflenen
İrkinen
Ünlem ve ünlemsizliklerin iliklerini kemirdiği
Kanı çekilmiş
Kantarlık bir cenazenin hamallığını yapmaktı
Senden sonra yaşamın sözlük anlamı
Ecelle bu kadar kol kola
Toprakla bu derece koyun koyuna
Azrail’le bu kadar dost
Bu kadar sevgili
Tenine bu kadar hâin
Bu kadar vefâsız bir ruh daha görmedi
Görmeyecek
Leyla’yım diyen
Aşkları sırtüstü düşük yapan
Körkütük ahmâk avunuklar
Son Baharım’dın
Hazanım dedim sana
Affet beni
Pişman değilim



..... ........