Yaşamak, yaşamaksa; mucip andan ibaret
Varmalı hüzne doğru can üşene üşene
Zorluğu yoksa ömrün; niye çekiyor hayret!
Gün açılır kısmete yol döşene döşene


Karanlığın şerrinden korkup lamba fitili
Aydınlık hususunda iç çeker için için
’Yansam, yanmasam’ faslı, olur hava sefili
Bir nebze ışık için cömertlik sunar niçin


Varsa, mutlak hikmeti akacak damla damla
Tarifesi güç ama hikmete bakış lazım
Nerden gelirse gelsin, kim der ’insan davamla,
Hamlıktan olgunluğa mutlaka nakış lazım’


Mülazımlık uğruna devrilsin koca çınar
Köhnemiş dal budağın sokaklarda yeri yok!
Akıtsa gözyaşını ağlasa nemli duvar
Göze gösteriş lazım onun da değeri yok


İşte böyle diyerek sarmalı, sarmaşığı;
Sardıkça hükmetmeli yeşiline, alına
Düzen lazımsa eğer toplayıp karışığı
İlk fırsatta hayatın umut yükle salına!


Nezahat YILDIZ KAYA