Mevsim ilk bahar, Aylardan Nisan.
Ilık bir akşam üstü
Yağmur yağıyor bu koca şehre.
Sicim gibi
Serçeler panik içinde
İnsanlar telaşlı koşuşturuyorlar ordan oraya.
Islanmamak için.
Bense ellerim cebimde.
Yürüyorum aheste aheste.

ISLANIYORUM!!

Yüreğim
Pimi çekilmiş bomba gibi
Patladı , patlayacak.
Beynim sanki cenk meydanı.
Ah, diyorum Ahhh.
Ah, bir bilseydiniz
Beni bu hallere koyanı...!!

Kanmıştım sözlerine.
Sevmiştim onu.
Nereden bilirdimki,
Herşeyin asparagas olduğunu...

Oysa tipik bir Anadolu insanıydım.
Kendimce saf , temiz.
En çok da,Yalan ve haram dı korktuğum.

Şimdi yüreğimde hüzün, başım dumanlı.
Bu ıslak kaldırımlarda.
Sürüyor yolculuğum..
Bir ara depreşiyor yaralarım.
Nedenler, niçinler
Tırmalıyor beynimi.
Dizimde derman yok,
Yüreğim bi mecal.
Koca bir Çınara

YASLANIYORUM..!

Düşünüyrum uzun uzun.
Kendimi karşıma alıp konuşuyorum.!
Derken bir ışık beliriyor tünelin ucundan.
Olabilir..diyorum.
Hatta olmalı..!!!
Öyle beylik laflar edip.
Büyük konuşmamalı...!
Olur olmaz fani’ye gönül verip
Sonra pişman olmamalı..!!

Sağlıklı bir kafayla
Bir düşünebilsek
Neler neler geliyor insanın aklına.
Demekki ben yavaş yavaş.

USLANIYORUM...!!!

Vars@yalım.....15/01/2008......