Ağlamak için gözden yaş akıtmak değil
İnsan gülerken de ağlayabiliyor
Sen onu gülüyor zannedersin
Halbuki o içten içten ağlıyor
Ama heyhat kimse farketmiyor
Farkında bile değil çevresi
Herkes onu mutlu zannederken
O Aslında dünyadaki
En mutsuz insandan birisidir aslında
Binmiştir dünyanın yükü sırtına
Acımasızdır dünya esasında
Heleki ekmek savaşı vermek
Tek başına varya işte
Ahhh dedirtir insana
Eskiden ekmek aslanın ağzında
Derlerdi hani bir söz vardıya
Şimdi o söz biraz değişip
Ekmek aslanın midesinde oldu
Birde sana muhtaçlar varsa
İşte sözün bittiği yer
Fakat dert değil hiç kimseye
Herkes kendi telaşesinde
Şimdi düşen bile kaldırılmıyor yerden
Herkes bir an önce oradan
Uzaklaşma telaşesi içine düşüyor
Aman başıma bir şey gelir
Neme lazım bir an önce uzaklaşıp
Görmedim duymadım haberim yok
Modlarına giriyor
İnsanlık öldüde benimmi haberim yok
Ey dostlar insanlık elden gidiyor
Hele bir yardım edin
Belki bir el atsak olaya
Düzelirmi acaba
Herkes üzerine düşeni yapsa
Eminim insanlık geri gelir aslında
Taşın altına elimizi koyalım
Ey dostlar ölen insanlık adına