0
Yorum
2
Beğeni
4,7
Puan
825
Okunma
‘’İnşallah’’lı cümlelerin sonu mutluluk(!)
Deyin ki: Kitapla yalnızdı
Ve yalnızlığıyla mutlu
Suskundu çoğu zaman
Çoğu zaman mutsuz
Mutsuz olduğu kadar pişman
Pişmanlığıyla kendi oluyordu
Kendiyken salmış gözleri, düşünceli
Düşlüyorken akıyor kağıda kalemi
Kırık kalemiyle yad etti eskiyi
Eskiyle tatmindi hayattan
Ve haz dindi
Sonra diken üstünde acı
Kaktüstü balkonda hep ele batan
Battıkları ve batırdıklarıyla utançlı
Utançlar süzüyor anılarını
Süzerken anılarını
Epey olmuştu
Uslanmaz karanlık çökeli
Olmuşluğuyla bitti şiiri
5.0
67% (2)
4.0
33% (1)
