uzaklaşan bir ben gördüm dünün gözlerinde
sevdasını sıyıran bakışlarda da beni
nü bir yalnızlık çöktü göğsüme
ve binlerce martı firar etti

çarmığa gerildi yüreğim
martılar ağıt yaktı ellerime
ve sevdan ölüm içti ben öldüm

yalnızlığın yakıcı bakışları öptü ruhumu
nü bir yalnızlık çöktü göğsüme
ardından binlerce martılar tutuştu göğüs kafesinde

gitme diyemedi ruhum bakışlarına
sen giderken yüreğime ateş düştü
tutuştu binlerce sevda kırıntısı

seni yitirdi kör bakışlarım şehla baktı sen giderken
anladım veda zamanı çoktan gelmiş
o bakışlardan ben çoktan gitmiştim

yutkundu ruhum içme çektim yalnızlığın harını
ruhum diri diri yandı dumanı üstünde ayrılığımızın
katran karası isi sindi şehla bakışlarımıza

gözlerinde beni göremiyorum
yalnızca koca bir cehennem ve ben yanıyorum
ben bu gece seni yitirdim kaçamak bakışlarından anladım
seni yakaladım o bakışlarda ve sobe dedim acılarıma

her baktığın bakışta ben biraz daha yandım
sen benim yandığımı hiç göremedin
çünkü sen benim cehennemim oldun
alevinde ben, senin yaktığın bakışlarda da gölgem yandı.

mahmudiye düzkaya