1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
677
Okunma
YIKILMAYA HAZIRIM
Öfkem kendime başkasına değil,
Bir vicdansıza kul eyledim kendimi.
Baharımı kışa çevirdim ellerimle,
Şimdi korkularım ondan olmalı!
Güneş yine bu sabah bulutlar arkasında,
Yüreğim mahkûm bir vefasızın yüreğinde!
Kor ateşler sarmış dört bir yanını.
Ne gözden damlayan yağmurlar,
Nede deli esen rüzgârlar,
Söndüremez bilirim.
Keşke gözlerim saplanmasaydı,
O yalan bakışlara.
Aklım takılmasaydı o güzel sözlere.
Alev alev yakan teni değmeseydi tenime.
Dolaşmasaydı sımsıcak elleri,
Saçlarımın arasında.
Beni benden çalan nefesi,
Ruhuma zincirleri vurmasaydı.
Bu kadar acı çekmezdi yüreğim!
Şimdi kumdan yapılmış kuleler gibi,
Yıkılmaya hazırım.
Ne fırtınaya, nede depreme ihtiyaç yok.
Ben kendi sonumu ellerimle gümüştepside sundum.
Ne olur toplamayın dağılan parçalarımı,
Sessizliğin fırtınasında yok olsun bedenim.
Hâlâ yürek umutla yaşayabilecek mi?
Çok meraktayım!
Usulet Güner
5.0
100% (2)
Cevap Yaz