Güneşli gecelerden
Güne düşen kara bulutlar
Bırakın ışısın geleceğim
Hüzünde ve sevinçte, iyide ve kötüde
Sabahleyin-öğlenleyin-akşam karanlığında
Onu bekleyeceğim

Kurumuş, körelmiş yürekler
Belki benimle alay edip, gülecekler
Ve çırptıkça bir öz akacak gönlümden
Körelmiş yürekleri yumuşatmaya
Ama yazık! Biliyorum hiç sevmeyecekler
Sevemeyeceker

Hiç izin vermeyeceğim yüreğime
Şimdiki yolundan ayrılmaya
Olmadığım, olamadığım şey olmayacağım
Ne sevgilinin elmas gözlerinde yatan sessiz bir adam
Ne de kutsal gökleri anlatan bir şarlatan
Susturamayacak dizelerimi

Vakti geldiğinde
Dünyevi acılar arasında değilde
Sevdiğimin kolları arasında ölmeliyim
Es geçtim şimdilik onsuzluğu
Hafif bir boşluk vermişcesine
Eğer kalbimi sorarsa
Bir dalga var orada, daima bir çırpıntı
Kara bulutların geçmesini beklercesine

Ve bir gün cennet yeniden doğacak
O gün denizler başka türlü dalgalanıp
Nehirler başka türlü akacak
Ağaçlar yüzünü bana dönüp, kuşlar bizim için ötecek
Cehennem ateşinden utanıp
Saygı ile selama duracak
Hani dilim varmıyor ama, biliyorum siz benden önce söylediniz
Kibir değil, umut bu
Evet yalan değil "işte o zaman başım göğe erecek"

" Bu bir yürüyüş kara bulutlardan aşka uzanan
Bırakın kara bulutlar ışısın yüreğim, bitsin bu tufan"

Yazan ve Seslendiren Mehmet Fikret ÜNALAN