Kal mı diyecektim sana
Bunca yaptığına göz mü yumacaktım sanıyordun
Hani bir sevenin vardı
Düşüp dizlerini kanatan,
Annesi görüp birde o vuracak diye eve gidemeyen çocuğun korkulu gözyaşları gibiydi benim sevgim.
Ben çok sevmiştim.
Sevemezdim doğrusu, isteyemezdim kimseyi
Ben acı çekerken senin mutlu olman ne kadar da garipti.
Yürüdüğüm her yolun anısı saklı kalbimde
Yüzüne gülmesemde,hala bir his var içimde ..
Ya birgün gelirsen diye
Hatıralarımı anlatıyor her seni seviyorum diyen
Sen geliyorsun,hiç gitmiyorsun
Birkez bak ardına ne olur
Kalmamı istemedin ama bedenimden çık ne olur.
Yıkıldım,yıkıldım kocaman gözlüm
Bana hayat veren ciğerlerim bile çürüyor artık,
Sana bakan gözlerim ise kör oluyor
Bir çocuk vardı,sokak çocuğuydu
Ağzından küfür,gözlerinden yaş eksilmiyordu
Haklıydı doğrusu
Hayata,ya küfür etmeli ya da dur diyebilmeliydi.
Yapamadı.
Beni bile umursamadı bunun için.
Yüzüm gülmüyordur
Sözlerimi yazarken bile yaşlar süzülüyor dudaklarımdan aşağı
Seni seviyorum diyebilmenin anlamsız olduğunu hatırlatıyordu her sana benzeyen yüz.
Olmuyor,sevemiyorum..
İşte gidiyorum!
Senden bana ait hiç birşeyi almadan gidiyorum.
Bak sana son sözüm ,
Hayattan alacağın kefen parçası
Senden kalanlarda fakirlerin ihtiyacı
Yalanlarla sarılmış giysileri
Fakirlerde giymezler
Onlarında bir sözü var sana,ben susmuştum ya
Ne kadar çok istersen iste bir kumaş parçası,yanında götürdüğün gözyaşlarınla gömüleceksin.